تأثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر اخلاق تربیتی و فردی

uاصطلاح شبکه‌های اجتماعی را برای نخستین بار چی‌ای‌بارنزدر سال 1954 طرح کرد و از آن پس به‌سرعت به شیوه‌ای کلیدی در تحقیقات و مطالعات بدل گشت. در تئوری شبکه اجتماعی سنتی، یک شبکه اجتماعی به این صورت تعریف می­شود که یک مجموعه­ای از نهادهای اجتماعی که شامل مردم و سازمان­ها که به‌وسیله مجموعه­ای از روابط معنی­دار اجتماعی به‌هم متصل­اند و با هم در به اشتراک‌گذاشتن ارزش­ها تعامل دارند.­ شکل سنتی خدمت شبکه اجتماعی بر انواع روابط هم‌چون دوستی­ها و روابط چهره به چهره متمرکز است اما خدمات شبکه اجتماعی امروزه بیشتر بر جامعه مجازی آنلاین و ارتباطات کامپیوتر واسط متمرکز است.

انسان، موجودی مدنی‌الطبع نامیده شده و همواره با همنوعانش در ارتباط بوده، در واقع این ارتباط ریشه در نیاز او به ارتباطات اجتماعی دارد، همین نیاز سبب شکل‌گیری اجتماعات انسانی، شهرها و جوامع شده و در گذر زمان و ادوار زندگی انسان متحول و متطور گشته است. بشر، در دوره‌های گوناگون برای تسهیل ارتباطات اجتماعی خود دست به اختراعاتی از جمله، تلفن، تلگراف، تلوزیون، ماهواره و اینترنت زده است. شبکه‌های اجتماعی که زاده وب۲ هستند، از همین دست است.

uاینترنت یکی از پدیده‌های تقریبا نوظهور در جامعه ایران می‌باشد که مانند هر پدیده جدید آثار و تبعات مثبت و منفی به دنبال دارد.

uاینترنت در قالب‌ها و سرویس‌های متفاوت به ارائه خدمات می‌پردازد. یکی از این سرویس‌های ارائه شده شبکه‌های اجتماعی است. شبکه‌های اجتماعی پایگاه‌های مجازی هستند که بر مبنای تشکیلات آنلاین فعالیت می‌کنند و هر کدام کاربرانی با ویژگی یا ویژگی‌های خاص و مشترک را دارا می‌باشند.

uبه زعم اکثر کارشناسان، هدف و کاربرد اصلی شبکه‌های اجتماعی به عنوان یک رسانه اجتماعی ایجاد تعامل و ارتباط بین افراد یک اجتماع در دنیای مجازی می‌باشدکه یکی از مؤثرترین پدیده‌ها بر اخلاق به جهت ارتباط مستقیم با تعاملات اجتماعی محسوب می‌شود.