مدیریت استراتژیک پیشرفته

گرچه برنامه ریزی استراتژیک می تواند تمام  فواید  فوق را تامین کند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که حتما چنین خواهد کرد ب علاوه این فرآیند زمانی کارساز خواهد بود که تصمیم گیرندگان و برنامه ریزان آن را بادرایت مورد استفاده قرار دهند.

برنامه ریزی استراتژیک همواره به مصلحت نیست .خوداری از دست زدن به برنامه ریزی استراتژیک دو دلیل الزامی دارد  

.1برنامه ریزی استراتژیک برای سازمانی که بنیانش بر هم ریخته است بهترین گام نباشد که پیش از هر اقدامی دیگر باید برداشته شود

.2اگر سازمان برای تدوین برنامه خوب فاقد مهارتها و منابع باشد یا تصمیم گیرندگان از تعهدات لازم بی بهره باشند برنامه ریزی استراتژیک در واقع هدر دادن وقت خواهد بود.

بسیاری از سازمانها ترجیح می دهند که به جای فرآیند برنامه ریزی بر نیروی شهودی رهبران با استعداد تکیه نمایند .اگر این رهبران دارای ذهنیت استراتژیک باشند نیازی به برنامه ریزی استراتزیک نخواهد بود.

گاهی بسیاری از سازمان ها به این نتیجه می رسند که نبود برنامه تنها فرآیندی است که می تواند کارساز باشد.

مدیریت استراتژیک پیشرفته

جهت گیری های آینده را مشخص می کند

اولویت هارا مشخص می سازد

تصمیم های امروز ر در پرتو پیامدهای آینده اتخاذ می کند

پایه ای دارای همسازی منطقی و قابل دفاع برای تصمیم گیری برقرار می کند.

در زمینه های تحت کنترل سازمان حداکثر بصیرت را اعمال می کند

با توجه به تمامی سطوح و کنش ها تصمیم گیری می کند

مسایل سازمانی عمده را حل می کند

عملکرد سازمانی را بهبود می بخشد

با اوضاع و احوال به سرعت دستخوش تغییر به روش کار ساز برخورد می کند .کار تیمی و تخصصی کارشناسی ایجاد می کند.