اهمیت و ضرورتهای اقدام پژوهی در آموزش و پرورش

اقدام پژوهی نوعی تحقیق در میدان‌های واقعی کار و زندگی است که به منظور آگاهی فردی و پیشرفت در کار انجام می‌شود. در این پژوهش، تحقیق با کار در‌می‌آمیزد و ضمن حفظ اصول تحقیقاتی، انجام آن ساده و امکان‌پذیر می‌گردد. اقدام پژوهی توسط خود افراد درگیر در یک مسأله و برای حل یا کاهش آن انجام می‌شود که در آن عمل، محور اساسی تحقیق است اقدام پژوهی به مشارکت معلمان در اینکه چگونه در مورد مسائل آموزشی یاد بگیرند، چگونه ایده‌هایشان را در مورد برنامه درسی بیان کنند و اینکه چگونه عمل آموزشی خود را توسعه دهند و یا آن را نقد کنند، کمک می‌کند با اقدام پژوهی بدنه آموزش و پرورش زنده و فعال و بالنده می شود. اقدام پژوهی از روشهایی است که سازگاری با فرهنگ بومی وملی دارد و در این رویکرد به تفاوت های فردی دانش آموزان توجه می شود. اقدام‌پژوهی در آموزش و پرورش با برخی از موانع و تنگناها از جمله مدیریت متمرکز، سلسله مراتب و بوروکراسی اداری و الزام به تبعیت از قوانین و مقررات و محدودیت در تفویض اختیار، تراکم وظایف و مسوولیت های اجرایی کارکنان آموزشی و اداری، پراکندگی یافته های پژوهشی، ذهن پژوهی به جای اقدام پژوهی، عدم پشتیبانی مالی و معنوی از اقدام پژوهان، عدم اطلاع رسانی مناسب نتایج اقدام پژوهی به معلمان و گاهاً اجرای پروژه های تکراری مواجه می باشد. در این مقاله راهکارهایی در راستای توسعه و بهبود کیفیت اقدام پژوهی ارائه شده است که طرح و تصویب مسأله اقدام پژوهی در شورای معلمان، برگزاری همایش‌های اقدام پژوهی، اجرای برنامه “هر مدرسه یک اقدام پژوهی مشارکتی” ، اختصاص امتیاز ویژه در ارزشیابی مدارس به طرح های اجرا شده، تاکید بر حل مسائل مدارس خاص از طریق اقدام پژوهی، اختصاص ساعات موظف معلمان به حل مسائل آموزشی و تربیتی دانش آموزان خود از طریق اقدام پژوهی، طراحی سایت ملی و بانک اطلاعات اقدام پژوهی، تشکیل باشگاه اقدام پژوهان جهت سهولت ارتباط اقدام پژوهان با یکدیگر و تبادل تجربیات و تبیین استراتژی اقدام پژوهی معلمان و مدارس توسط شورای تحقیقات استان ها در یک برنامه کوتاه مدت و میان مدت از آن جمله می باشد.